Μπαίνετε στην κούρσα των υποψηφίων για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Τι θέλετε να σηματοδοτήσετε με αυτή την επιλογή σας;
Ένας είναι ο λόγος για τον οποίον εισήλθα στη διαδικασία της διεκδίκησης της ηγεσίας του νέου φορέα και είναι εξαιρετικά σημαντικός: εισήλθα διότι δεν άκουγα από κανέναν αυτά που ήλπιζα πως θα ακούσω, δηλαδή αυτά που χρειάζεται να ειπωθούν και να γίνουν σήμερα στη χώρα. Η χώρα βαδίζει σε λάθος δρόμο και η πολιτική ηγεσία της, στο σύνολό της, είναι επικεφαλής στην πορεία αυτή προς την καταστροφή. Προκειμένου να αλλάξουμε πορεία, χρειαζόμαστε μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου και μια διαφορετική συλλογική πρακτική, ως λαός και ως έθνος. Είναι προφανές ότι απαραίτητος όρος για αυτό είναι να υπάρχει ένας νέος πολιτικός φορέας από τον δημοκρατικό χώρο. Αυτό θέλω να σηματοδοτήσω: την ανάγκη αλλαγής πορείας για τη χώρα.
Έχετε πει σε συνεντεύξεις σας πως οι πολίτες δε θέλουν «δια βίου ανεπάγγελτους που σταδιοδρομούν ως επαγγελματίες πολιτικοί». Αν κοιτάξει κάποιος τους συνυποψηφίους σας, κάποιοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και ορισμένοι εμφανίζονται και ως φαβορί. Αν αύριο εκλεγεί ένας «δια βίου ανεπάγγελτος» θα τον στηρίξετε στην επόμενη ημέρα;
Δεν μπήκα στην πολιτική για να ασχοληθώ και να υποστηρίξω ή να καταπολεμήσω πρόσωπα, αλλά για να προωθήσω ιδέες και, ειδικά, τις ιδέες που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα. Με αυτή την έννοια, ακόμη και εάν δεν εκλεγώ, θα προσπαθήσω στο νέο φορέα να επικρατήσουν οι ιδέες εκείνες που μπορούν να βοηθήσουν στην ανόρθωση της πατρίδας. Έχω πει πολλές φορές, από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου, ότι το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό τού νέου φορέα πρέπει να είναι πως θα μιλά μία τελείως διαφορετική πολιτική γλώσσα από εκείνη των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων. Χωρίς κοινοτυπίες, ψεύδη και υπεκφυγές. Αυτό αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση και για να είναι αξιόπιστος ο πολιτικός φορέας αλλά και για να ξεκινήσουμε την ανορθωτική πορεία της χώρας. Συνεπώς, η στάση μου απέναντι στους συνυποψηφίους μου καθορίζεται από το τι γλώσσα μιλάνε και ποιες ιδέες προωθούν.
Ποια θα πρέπει να είναι η μορφή του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας; Ένα νέο κόμμα ή ένας συνασπισμός κομμάτων, που θα διατηρεί μια πολιτική και ιδεολογική αυτονομία;
Εισήλθα στη διαδικασία επιλογής τού νέου ηγέτη ενός νέου κόμματος. Είναι παράλογο να υποστηρίζεται ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας νέος σχηματισμός, που θα ήταν απλά συνασπισμός των υπαρχόντων κομμάτων. Δεν υπάρχει «κόμμα κομμάτων». Όπως έχω πει πολλές φορές –και αυτό δεν θέλω να θεωρηθεί ως έκφραση μομφής ή πολεμικής, είναι προφανές ότι τα υπάρχοντα κόμματα έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Για αυτό, άλλωστε, εισήλθαν στη διαδικασία της δημιουργίας του νέου φορέα, έστω και με αυτόν τον πρωθύστερο τρόπο, εκλέγοντας, δηλαδή, πρώτα τον ηγέτη του. Ο δημοκρατικός κόσμος και οι πολίτες που έχουν συνείδηση της πραγματικότητας και της ευθύνης τους –γιατί όλοι έχουμε ευθύνη για τη μοίρα της πατρίδας μας, εκείνο που περιμένουν είναι μία νέα πολιτική, ανατρεπτική και ταυτόχρονα δημιουργική. Κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει από τα υπάρχοντα κόμματα, εάν μόνο και μόνο κρύβονταν μέσα σε έναν συνασπισμό.
Με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία, ο νέος φορέας δε δείχνει ικανός -σε πρώτη φάση τουλάχιστον- να σπάσει το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Δημοκρατίας. Γιατί πιστεύετε πως ο χώρος του κέντρου δεν μπορεί να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών;
Ο λόγος είναι απλός. Στη σημερινή του πολιτική μορφή, ο χώρος του κέντρου είναι, όπως και όλοι οι πολιτικοί χώροι, ιδεολογικά και ηθικά χρεοκοπημένος. Είναι δηλαδή μέρος του παλιού, το οποίο έχει χάσει πλήρως την αξιοπιστία του. Η χώρα χρειάζεται νέες πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράζουν και θα αντιπροσωπεύουν τις νέες απόψεις και την ωριμότητα, που η κοινωνική δυσπραγία των τελευταίων ετών έχει δημιουργήσει σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Πιστεύω ότι ο χώρος τού κέντρου μπορεί να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών εάν τους πει την αλήθεια, τους εξηγήσει ότι η πορεία προς τη σωτηρία είναι δύσκολη και επίπονη, και τους καλέσει να συμμετάσχουν σε αυτήν. Όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί του παρόντος αγρεύουν ψήφους και πελάτες, υποσχόμενοι εύκολες και ανώδυνες λύσεις. Έτσι φτάσαμε στην καταστροφή. Για να ανορθωθεί η χώρα, πρέπει να εξαλειφθεί η κατάρα της δημαγωγίας.
Ανήκετε σε αυτούς που λένε πως τα μνημόνια δεν ευθύνονται για την κατάσταση που βιώνουν οι πολίτες σήμερα. Ωστόσο, τα μνημόνια στη συνείδηση των πολιτών εξακολουθούν να ισοδυναμούν με την αιτία όλων των δεινών. Μήπως δε θα είμαστε τελικά ποτέ έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και προτιμούμε μια «βολική» δαιμονοποίηση του μνημονίου, των ξένων κ.λπ.;
Υπάρχουν δύο πράγματα που οι δημαγωγοί δεν τα λένε. Θέλω να τα θυμίσω, γιατί εγώ τα έχω πει επανειλημμένως Το πρώτο είναι πως η χρεοκοπία, πριν καταστεί υλική και χρηματοπιστωτική, ήταν ηθική και πνευματική. Το δεύτερο είναι πως η χρεοκοπία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, γιατί ως κοινωνία δεν έχουμε αλλάξει. Εάν ο κόσμος δεν συνειδητοποιήσει πώς τα μνημόνια δεν έχουν καμία σχέση με την κρίση και τη χρεοκοπία και ότι η χρεοκοπία προήλθε αποκλειστικά από την άκοπη και ανεύθυνη ευημερία των δανεικών που προηγήθηκε των μνημονίων, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα ως κοινωνία. Αυτό είναι κάτι που ο νέος φορέας θα πρέπει να το πει και να το τονίσει. Θα πρέπει, δηλαδή, να έχει το θάρρος να συγκρουστεί με τις πλειοψηφικά κυρίαρχες απόψεις. Να πάει κόντρα στο ρεύμα. Εάν δεν το κάνει, δε θα έχει λόγο ύπαρξης. Αλλά, επίσης, που είναι και το σημαντικότερο, εάν η κοινωνία η ίδια δε συνειδητοποιήσει τι έφταιξε, τότε δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.
