Η ουσία της δίωξης του πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια να αποσεισθούν από πρώην πρωθυπουργό (και τις κυβερνήσεις του) οι ευθύνες για τον οριστικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2004-2009, ιδιαιτέρως δε της περιόδου 2006-2009, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Πραγματικός διώκτης τού Γεωργίου δεν είναι κανείς άλλος παρά ένας «συνασπισμός της σιωπής και της λήθης» για τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας.
Η ίδια πολιτική επιδίωξη συνιστά και την συγκολλητική ουσία του παρόντος κυβερνητικού συνασπισμού, υποσυνόλου του «συνασπισμού της σιωπής και της λήθης» που πραγματικά κυβερνά τη χώρα. Ποτέ κανείς, ούτε πριν, ούτε αφού έγιναν κυβέρνηση –ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε κάποιο μέλος της κυβέρνησής του, ούτε κάποιος βουλευτής της συμπολίτευσης, ούτε η κεντρική επιτροπή του Σύριζα, κανείς– δεν ψέλλισε έστω μία λέξη για αυτήν την καταστροφική διακυβέρνηση. Το 2004-2009 δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει. Αυτή η «γραμμή» της «ομερτά», αποτελεί τη βάση ύπαρξης του κυβερνητικού συνασπισμού.
Το τραγικό δεν είναι μόνο ότι ένας άνθρωπος ταλαιπωρείται δικαστικά μόνο και μόνο για να ανακυκλώνεται χρονικά ένα ανύπαρκτο θέμα, επειδή κάτι τέτοιο εξυπηρετεί πολιτικούς σχεδιασμούς του «συνασπισμού της σιωπής και της λήθης». Ούτε ότι για το λόγο αυτό η χώρα μας και οι θεσμοί της διασύρονται διεθνώς.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι η χώρα «σέρνεται» και ταλαιπωρείται από μια κυβέρνηση διοικητικά ανίκανων, πολιτικά αδίστακτων και εθνικά διχαστικών, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν η υστεροφημία και οι μελλοντικοί σχεδιασμοί ενός πρώην πρωθυπουργού και μιας πολιτικής οικογένειας.
