Για να μη χάνουμε την εικόνα από όσα παράλογα και αποκρουστικά συμβαίνουν γύρω μας αυτές τις μέρες, θέλω να θυμίσω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η κυρία Μέρκελ επισκέπτεται την ελληνική πρωτεύουσα ως καγκελάριος της Γερμανίας για να συγχαρεί τον Έλληνα πρωθυπουργό για τις επιτυχίες της πολιτικής του! Για την ακρίβεια είναι η τρίτη φορά και έχει σημασία να θυμηθούμε την πρώτη επίσκεψή της που πραγματοποιήθηκε το 2007. Όταν συνάντησε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και με εξαιρετική οξυδέρκεια και ευθυκρισία τον συνεχάρη για τις επιτυχίες τής οικονομικής του πολιτικής και για τις αναπτυξιακές επιδόσεις που η ελληνική οικονομία είχε επιτύχει υπό την ηγεσία του! Εκείνες ακριβώς τις επιδόσεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και στα μνημόνια!
Αντίστοιχης εγκυρότητας είναι, ίσως, και όσα είχε να πει και τώρα για τα επιτεύγματα του τωρινού πρωθυπουργού της χώρας. Αυτή τη φορά, όμως, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό και επίσης εξοργιστικό: το γεγονός ότι η κυρία Μέρκελ αισθάνθηκε την ανάγκη να εκφράσει την «ευγνωμοσύνη» της προς τον κύριο Τσίπρα για τη σύναψη της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Ευγνωμοσύνη εκφράζει κανείς όταν αναφέρεται σε ένα θέμα που αφορά τον ίδιο άμεσα. Και την εκφράζει προς εκείνον που τον ευεργέτησε! Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αναρωτιέμαι, ποιος ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο μία χώρα της Βόρειας Ευρώπης αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει «ευγνωμοσύνη» δια στόματος του πολιτικού της ηγέτη, σχετικά με μία διευθέτηση που αφορά την Ελλάδα και μία γειτονική της χώρα;
Όπως επίσης είναι καταπληκτικό το να θεωρείται –και ακόμη περισσότερο να λέγεται– ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα έχει σημαντικές ευεργετικές επιπτώσεις για την πορεία της ευρωπαϊκής ενότητας και της ΕΕ. Εάν η πορεία τής ΕΕ πράγματι εξαρτάται από την –σε βάθος χρόνου– ένταξη σε αυτήν του ψευδώνυμου κράτους των Σκοπίων, τότε είναι βέβαιο πως πρόκειται για μία πορεία η οποία κατευθύνεται προς το μηδέν και προς την αποτυχία.
Δυστυχώς κάτω από την θλιβερή φαρσοκωμωδία της επίσκεψης Μέρκελ και της επιδαψιλεύσεως τέτοιων απίθανων φιλοφρονήσεων στον κύριο Τσίπρα, υπάρχει κάτι που δεν είναι τόσο αστείο και δεν είναι τόσο κωμικό: υπάρχει μία ιστορική ισοφάριση της αριστεράς απέναντι στην δεξιά –εις βάρος του έθνους, βεβαίως. Η ελληνική δεξιά βαρυνόταν μέχρι σήμερα –και θα βαρύνεται εις το διηνεκές– με τον ενδοτισμό της στο Κυπριακό. Από εδώ και στο εξής θα βαρύνεται και η ελληνική αριστερά με τον ενδοτισμό της στο Μακεδονικό. Το αποτέλεσμα μεταξύ των δύο παρατάξεων είναι ισόπαλο: 1-1. Χαμένος όμως είναι το ελληνικό έθνος. Τα συγχαρητήρια της κυρίας Μέρκελ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένας θλιβερός όσο και κωμικός επίλογος.
