Συζητώ με τη δημοσιογράφο Γιώτα Σταύρου για το έγκλημα των Τεμπών. Διότι δεν πρόκειται για ατύχημα αλλά για έγκλημα και, μάλιστα, απαρέγκλιτα δρομολογημένο: όταν ένας δημόσιος οργανισμός, όπως ο ΟΣΕ, λειτουργεί όχι για να εξυπηρετεί τις μετακινήσεις του κοινού και να εγγυάται την ασφάλειά του, αλλά για να ικανοποιεί τα παράνομα συμφέροντα εκείνων που τον νέμονται, δηλαδή συνδυαστικά, της οργανωμένης διαφθοράς (ή, αλλιώς, της διαπλοκής), και των διορισμένων από την κυβέρνηση διοικήσεων (ή, αλλιώς, της κομματοκρατίας και της πελατοκρατίας), τότε το αναπόφευκτο αντίτιμο που πρέπει να πληρωθεί είναι η θυσία αθώων. Αυτό συνέβη στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου και τίποτε λιγότερο.
Την ευθύνη του εγκλήματος την έχει η κυβέρνηση και δεν συνιστά καμία δικαιολογία ότι και οι προηγούμενοι κρατούντες «τα ίδια έκαναν». Μου έκανε, μάλιστα, αλγεινή εντύπωση ότι ο κ. Πρωθυπουργός, αρχικά, όχι μόνο δεν είχε την εντιμότητα να παραδεχθεί την ενοχή του, αλλά προσπάθησε με ψεύδη να πείσει πως όλα ήταν συνέπεια ενός απλού «ανθρώπινου σφάλματος». Και που μόνο μετά την κατακραυγή που υψώθηκε αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί, αποδεχόμενος ότι δεν ήταν μόνο το «ανθρώπινο λάθος» ενός ατόμου αυτό που κυρίως έφταιγε, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο που αφορούσε και την ίδια την κυβερνητική παράταξη.
Το πρώτο και κύριο ζήτημα για τη χώρα, χτες και σήμερα, το οποίο θα καθορίσει το εθνικό μας μέλλον είναι να υπάρξουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα δεσμευτούν ότι θα πολεμήσουν με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα, ώστε να απαλλαγεί η χώρα από την εγκληματική διαφθορά της κλεπτοκρατίας και τη νοσηρότητα που αντιπροσωπεύει η κυριαρχία της κομματοκρατίας και της πελατοκρατίας.
Δείτε τη συνέντευξη εδώ:
