Η στάση και οι πρακτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση αναφορικά με την επέκταση της Ιόνιας Οδού από τα Γιάννινα προς την Κακαβιά, προσβάλλουν τους Ηπειρώτες. Στην κυβέρνηση έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Αλλά δε μιλούν. Κρύβονται. Ο πρωθυπουργός πίσω από τον υπουργό του, ο υπουργός πίσω από τους «αρμόδιους» του υπουργείου του, και όλοι μαζί από τους Ηπειρώτες και από την αλήθεια. Χειρίζονται επικοινωνιακά μία ύβρη απέναντι στην Ήπειρο, έχοντας για πρότυπό τους τον Ναστραντίν Χότζα: καιρό τώρα αφήνουν να πλανάται η εντύπωση ότι ο δρόμος μπορεί να μη γίνει καθόλου, ώστε, όταν τελικά ανακοινώσουν την απόφασή τους για έναν επαρχιακό, «φτωχό», δίιχνο οδικό άξονα, να είμαστε και ευχαριστημένοι.
Είναι η κυβερνητική στάση προσβλητική γιατί, εκτός από δειλία, χαρακτηρίζεται και από πολιτική ανεντιμότητα. Ουδέποτε στο παρελθόν, πριν τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, το κυβερνών κόμμα έκανε καν νύξη για το ενδεχόμενο το έργο να μην ολοκληρωθεί κατασκευαστικά ως συνέχεια της υπάρχουσας Ιόνιας Οδού, δηλαδή ως κλειστός αυτοκινητόδρομος ευρωπαϊκών προδιαγραφών, όπως αρχικά σχεδιάστηκε και όπως οφείλει να είναι κάθε διευρωπαϊκός άξονας. Ουδέποτε! Αποκαλύπτεται ότι δεν κρύβονται μόνο τώρα. Κρύβονταν και τότε.
Είναι, επιπλέον, η κυβερνητική στάση και απογοητευτική. Δεν κατανοούν τη σημασία που έχει αποκτήσει ο «χώρος» στη σύγχρονη παγκόσμια οικονομία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ήπειρος είναι το πιο προνομιακό «οικόπεδο» της χώρας. Δε συνειδητοποιούν την αναπτυξιακή δυναμική στην παραγωγή, στον τουρισμό, στο εμπόριο που έρχεται μαζί με τα δίκτυα μεταφορών, παρά αρκούνται σε μια στατική ανάγνωση του «κυκλοφοριακού φόρτου» – για το τελευταίο έχει μάλιστα βάλει και τους σχετικούς «τελάληδες» να το διαλαλούν. Δε φαίνεται να καταλαβαίνουν, τέλος, ότι η ολοκλήρωση της Ιόνιας Οδού προς Κακαβιά συνδράμει την εξωτερική πολιτική της χώρας, αποτελώντας μία προβολή «ήπιας ισχύος». Είναι μια στάση κυβέρνησης «μικρών φιλοδοξιών» και «στενών οριζόντων». Απογοητευτική. Κατώτερη των περιστάσεων.
Είναι, τέλος, η κυβερνητική στάση και αδικαιολόγητη. Μέχρι πρότινος ισχυρίζονταν ότι δεν υπήρχαν οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις. Όμως αυτός ο ισχυρισμός έχει πλέον καταρριφθεί. Στα επόμενα έξι χρόνια θα εισρεύσουν στη χώρα ως επιχορηγήσεις, όχι ως δάνεια, γύρω στα 38 δισ. ευρώ: 19,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλα 18,5 δισ. από το ΕΣΠΑ (δε συμπεριλαμβάνω τα περίπου 20 δισ. ευρώ της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής). Για να δώσω μία τάξη μεγέθους, τα 38 δισ. ευρώ αποτελούν το 25% του συνολικού ποσού των 160 περίπου δισ. ευρώ που εισέρευσαν στη χώρα ως ευρωπαϊκά κονδύλια (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, Πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ, ΕΣΠΑ) τα τελευταία 40 χρόνια, 1980-2020. Σε έξι χρόνια, δηλαδή, θα εισπράξουμε σε επιχορηγήσεις το ένα τέταρτο των όσων εισπράξαμε σε μία τεσσαρακονταετία! Είναι δυνατόν να είναι κάποιος τόσο θρασύς ώστε να προφασίζεται στενότητα πόρων;
Καλώ τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Εάν πιστεύουν ότι οι Ηπειρώτες είναι γι’ αυτούς «δεδομένοι», πλανώνται. Εάν πιστεύουν ότι ξεχνούν και συγχωρούν, πλανώνται διπλά. Η τιμωρία που τους επιφυλάσσουν, θα είναι πολύ αυστηρή. Και φανερή!
