Συζητώ με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Μπούρχα για θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Σε σχετικές του ερωτήσεις, αναπτύσσω τα επιχειρήματά μου για την αντίθεσή μου στο «δικαίωμα» τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
Επισημαίνω ότι η «παρένθετη κύηση», παρά το ότι δεν ψηφίστηκε από τη Βουλή, θα προκύψει διά της διολισθήσεως μέσω ένδικων προσφυγών, ότι συνιστά υποβάθμιση της γυναίκας και της μητρότητας και ότι αποτελεί μία από τις πλέον αποκρουστικές μορφές εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο -το αντίθετο με την κοινωνική απελευθέρωση που κάποιοι ισχυρίζονται ότι προωθεί ο σχετικός νόμος.
Ισχυρίζομαι ότι για το θέμα του γάμου των ομοφύλων υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και κοινωνίας, η οποία ενδεχομένως να εκφραστεί κατά την ψηφοφορία στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Επιπλέον, αναπτύσσω τις απόψεις μου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και επισημαίνω τα σοβαρά κενά του νόμου που εισηγείται η κυβέρνηση για τα μη-κρατικά και (υποτίθεται) μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια.
Τέλος, αναφορικά με ενδεχόμενες «συζητήσεις» και «συγκλίσεις» στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, υποστηρίζω ότι τέτοιες πολιτικές διαδικασίες δεν πραγματοποιούνται σε αίθουσες κινηματοθεάτρων, ούτε βέβαια σε «κλειστά δωμάτια», αλλά αντιθέτως θα πρέπει να πηγάζουν από κοινωνικές αναγκαιότητες και να βασίζονται σε ιδέες οι οποίες ακολούθως μετουσιώνονται σε πολιτικά προγράμματα.
