Στον χαιρετισμό που απηύθυνε ο κ. Μητσοτάκης στο Αναπτυξιακό Συνέδριο που συνδιοργανώνουν στην Πάτρα η εφημερίδα «Πελοπόννησος» και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, επέλεξε να δώσει τον τίτλο «η Ελλάδα που παράγει, η Ελλάδα που εξάγει». (Όχι, δεν επέλεξε ως τίτλο το «Παραγωγική Ελλάδα» ή το «Παραγωγή ή Θάνατος». Όχι ακόμη, τουλάχιστον!).
Σε πρώτη ανάγνωση, χαίρομαι που ο κ. Μητσοτάκης προσέρχεται στις από ετών διατυπωμένες απόψεις μας για την παραγωγική ανόρθωση και την «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας», όπως είπε. Βέβαια, το τι ακριβώς εννοεί ο ίδιος και το κόμμα του με αυτά που λέει, το ποια ακριβώς περιεχόμενα προσδίδει στο σύνθημά «του», θα πρέπει να περιμένουμε για να το διαπιστώσουμε. Γιατί μέχρι σήμερα κάτι ουσιώδες δεν έχω ακούσει και, κυρίως, δεν έχω δει από την κυβέρνησή του.
Θα μου πείτε, ενέσκηψε η πανδημία. Ορθό. Πλην, όμως, δε θυμάμαι τον κ. Μητσοτάκη να έχει πει ή γράψει κάτι σχετικό ούτε στο πρόσφατο παρελθόν, στα πολλά χρόνια που διετέλεσε υπουργός. Ούτε θυμάμαι καν να ψέλλισε κάτι στην περίοδο 2004-2009, τότε που η κυβέρνηση της ΝΔ εξακόντιζε το χρέος στα ύψη και οδηγούσε τη χώρα στη χρεοκοπία. (Φαντάζομαι, το σύνθημά του/τους τότε θα πρέπει να ήταν «η Ελλάδα που δανείζεται, η Ελλάς που σπαταλάει»).
Αλλάζει ο άνθρωπος; Αλλάζει. Εξελίσσεται; Εξελίσσεται. Εύχομαι για το καλό της χώρας ο κ. Μητσοτάκης να έχει αλλάξει και να έχει εξελιχθεί. Στην αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να θυμάται ότι «ενώ στη ζωή με κλεμμένα λεφτά γίνεσαι πλούσιος, στην πολιτική με κλεμμένες ιδέες δεν πας μακριά».
