Θεωρώ ως θεμελιώδη προτεραιότητα όσον αφορά τον εσωτερικό μας διάλογο και τους στόχους του Συνεδρίου μας πρώτον, να αντιληφθούμε πόσο σημαντικός ήταν ο σταυρός που ανέλαβε να σηκώσει ο πολιτικός μας χώρος για τη σωτηρία της χώρας και, δεύτερον, να αποτινάξουμε το ενοχικό σύνδρομο που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μάς διακατέχει, ώστε να επανέλθουμε στην ψυχολογία του νικητή.
Εξηγούμαι.
Από το 2010 και μετά, ιδιαίτερα από το 2014 και μετά, ζούμε ένα παρατεταμένο βρώμικο ’89, μια συντονισμένη δηλαδή προσπάθεια από δεξιά και αριστερά να απονομιμοποιηθεί πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά ο πολιτικός μας χώρος. Ζούμε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική πολιτική αδικία που έγινε ποτέ εις βάρος πολιτικής παράταξης, της δικής μας παράταξης.
Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι για την καταστροφική πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, οι ευθύνες της μοιραίας διακυβέρνησης 2004-2009 είναι κολοσσιαία μεγαλύτερες από εκείνες της παράταξής μας.
Κι όμως. Εξαιτίας μιας σειράς λανθασμένων επικοινωνιακών χειρισμών και εξαιτίας της έλλειψης αυτοπεποίθησης που χαρακτήριζε τον πολιτικό μας χώρο για μια ορισμένη περίοδο, η δημαγωγία και το αχαλίνωτο ψεύδος των αντιπάλων μας, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, κατάφεραν να καταστήσουν την παράταξή μας στη συνείδηση ενός μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης ως την κύρια υπεύθυνη για τη χρεοκοπία.
Συνιστά τραγική ειρωνεία και ιστορική αδικία οι κατηγορίες αυτές να κατευθύνονται προς το μέρος της παράταξης που, στην πιο σκοτεινή και δύσκολη στιγμή τής χώρας, είχε το θάρρος, την εντιμότητα και τον πατριωτισμό να αναλάβει τη διαχείριση της κρίσης, ακόμη κι αν ήταν φανερό ότι αυτό θα της δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα.
Συνιστά δε ακόμη πιο τραγική ειρωνεία οι κατηγορίες αυτές να προέρχονται από εκείνους που κατάφεραν να χρεώσουν τη χώρα μας με 120 επιπλέον δισ. χρέους μόνο σε μια πενταετία, 2004-2009, που μάλιστα τίποτε από αυτά δεν πήγε σε κάποιον παραγωγικό σκοπό αλλά όλα πήγαν στην υποστήριξη του πελατειακού κράτους και του παρασιτισμού που υπέσκαπτε και υποσκάπτει τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Ποτέ δεν αποδέχτηκαν τις ευθύνες τους. Κρύβονται. Πώς ζητούν τώρα την εμπιστοσύνη και την ψήφο των πολιτών;
Είναι δε το ίδιο εξοργιστικό οι κατηγορίες αυτές να προέρχονται από την σταλινική αριστερά του κ. Τσίπρα που για πολλά χρόνια όχι μόνο δεν είχε το θάρρος και την εντιμότητα μία φορά έστω να διαφωνήσει αλλά, αντιθέτως, υπερακόντιζε κάθε αίτημα και διεκδίκηση εκ μέρους των ιεροφαντών τού πελατειακού κράτους. Και η οποία, επιπλέον, φόρτωσε τη χώρα με ένα αχρείαστο και πλέον επώδυνο Τρίτο Μνημόνιο, που τη φόρτωσε με τουλάχιστον 100 δισ. επιπλέον χρέους, που κατέστρεψε με την φορομπηχτική της πολιτική κάθε δυνατότητα ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, που παρέδωσε τη δημόσια περιουσία στους δανειστές για έναν αιώνα, που κατέστη ο «γιες μαν» της Μέρκελ και του Τραμπ, που ήρθε και παραμένει στην εξουσία συνεργαζόμενη με την ακροδεξιά την οποία κατά τα άλλα καταγγέλλει. Τι θράσος, αλήθεια, να κυβερνά τέσσερα χρόνια με την ακροδεξιά και να κατηγορεί εμάς για «δεξιά στροφή».
Ζούμε ως χώρα και κοινωνία επί 10 χρόνια μια πρωτόγνωρη υπαρξιακή δοκιμασία. Δυστυχώς, όχι μόνο δε διαφαίνεται η έξοδος από την κρίση αλλά, επιπλέον, η χώρα μας όσο δεν αλλάζει κατεύθυνση και πορεία απειλείται από μια νέα, καταστρεπτική χρεοκοπία η οποία δεν θα συνιστά μόνο μια οικονομική κατάρρευση, αλλά θα σημάνει και μια εθνική κατάρρευση, μια εθνική καταστροφή ανυπολόγιστης έκτασης.
Ιστορικό καθήκον της παράταξής μας είναι να αντιστρέψει αυτήν την καταστροφική πορεία, να ηγηθεί μιας πανεθνικής προσπάθειας στην οποία θα χρησιμοποιηθούν όλες οι δυνάμεις του έθνους χωρίς αποκλεισμούς, για την έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της χώρας.
Απαράβατη προϋπόθεση προς τον σκοπό αυτό αποτελεί η αποκατάσταση της ιστορικής αδικίας στην οποία προαναφέρθηκα εις βάρος του πολιτικού μας χώρου, η διαγραφή από την κοινή συνείδηση αυτής της λανθασμένης αντίληψης που έχει τεχνηέντως δημιουργηθεί.
Πρώτα απ’ όλα αυτό αφορά σε εμάς τους ίδιους. Γιατί είναι γεγονός ότι το ηθικό τής παράταξης έχει σε μεγάλο βαθμό διαχρονικά καμφθεί από ένα ενοχικό σύμπλεγμα που έχει δημιουργηθεί από την εσωτερίκευση των κατηγοριών που απευθύνουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Οι πολιτικοί καιροσκόποι, δηλαδή, που οι ίδιοι κατέστρεψαν την Ελλάδα.
Μια παράταξη όμως που έχει ενοχικά σύνδρομα δεν μπορεί να είναι νικηφόρα. Για τον λόγο αυτό είναι θεμελιώδες να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια μέσα μας αλλά και στην κοινωνία. Να αποτινάξουμε τα ενοχικά σύνδρομα ως προϊόντα ψεύδους και συκοφαντίας που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το μήνυμα.
Μόνο έτσι θα μπορέσει η παράταξή μας, η δημοκρατική παράταξη, να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο να φέρει τη χώρα στη σωστή πορεία, έξω από την κρίση και την καταστροφή, προς ένα καλύτερο μέλλον.
